เรื่องราวพรหมมินทร์ 3

ท่านพรหมมินทร์ นอกจากจะเก่งในการแต่งค่าวเป็นลายลักษณ์อักษรแล้ว ท่านยังเก่งในการแต่งค่าวปากเปล่าอีกด้วย จนได้ชื่อว่า " ศรีปราชญ์แห่งราชสำนักเวียงพิงค์ " ดังตัวอย่างการสนทนาต่อไปนี้ครั้งหนึ่งท่านพรหมมินทร์เดินทางไปค้าขายกับพ่อค้าวัวต่าง จนมาถึงสวนแตงโมของป้าคนหนึ่ง ก็รู้สึกหิวน้ำ ท่านจึงเข้าไปขอแตงโมกับเจ้าของสวนแตงโมดังนี้ท่านพรหมมินทร์พูดว่า" อกพุทโธธัมโม แต๋งใหญ่หลายโมแม่ป้า หยังเป็นเครือดีหน่วยนักเป็นเครือหวันกัน หวันชิ้นจ่องจั๊ก เป็นหน่วยก้านถมดินปอปั๋นข้าไท้ ซากก๋าเหลือกิ๋น เป็นหน่วยถมดิน หล่อนเลาะเบาะขวั้น "ป้าเจ้าของสวนแตงโม พูดว่า" บะแต๋งอยู่ต่ำ บะเต้าอยู่สูง บ่สมควรลุง จักกิ๋นของข้า "ท่านพรหมมินทร์พูดว่า" ตะเติ๋งเหยิง ตึงเปิงใจ๋ข้า ใคร่กิ๋นบะนอยบะน้ำ "ป้าเจ้าของสวนพูดว่า" กิ๋นลุงกิ๋น ไปกลั๋วเสี้ยงซ้ำ ของม่อนข้าถมไป "ท่านพรหมมินทร์พูดว่า" มาเอาเต๊อะน้อง เลือกกิ๋นต๋ามใจ๋ เปิ้นหื้อบ่ดาย เอานักบ่ได้ "