" ค่าวช้างขึด " ( ของพญาพรหมโวหาร )" ในช้างใช้ ได้ให้ไปจิ๋ง เนื้อตัวคิง โบราณช้างบ้านนัยน์ตาขาว สามฮามขี้หย้าน กลัวไฟฟืนล้อระนาดป้าดปน ถอยหนต๊นจ๊อ กลัวสว่าห้อพานเด็งหมอควาญผ่อเลี้ยง บ่แป๊แหนเก๋ง หางมันเอง บังซอนหย่อนป้านตามตำรา ว่าช้างขี้หย้าน หมอควาญทานจุ๊มื้อเงี้ยวเมืองนาย มาขอไถ่ซื้อ ข้าบาทหื้อปั๋นไปบ่หันแต่ทรัพย์ บาทเบี้ยเงินใส ม่อนกึ๊ดเล็งไป ทางไกล๋เป่งกว้างเพราะเป๋นขอบขันธ์ เสมาป้องข้าง หื้อหอมยืนนานยิ่งกู๊เจ้านายก็หัน ไพรไตยก็รู้ บ่ใช่เผือกแก้วใดเลย "
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น